Vorige week, bij de sprintwedstrijden was het zeilen met veel wind. Deze zaterdag hadden we juist weinig wind. In tegenstelling tot de sprintwedstrijden waren er nu twee “echte” wedstrijden. Dus meerdere rondjes zeilen zodat je, mocht je achteraan starten, in ieder geval de kans kreeg om naar voren te zeilen. De Waterpoortrace is een relatief jong evenement. Het wordt georganiseerd door de commissie van Sneek, als herinnering aan de bekende Sneker Dicky van der Werf. Hij was een grote fan van de Sneker Pan en wordt zo ieder jaar herdacht. Om 11.00 uur was de 1e wedstrijd. Bij het palaver was al gewaarschuwd dat er weinig wind was, en dat in de middag de wind nog verder zou afnemen. Om die reden wilde men de ochtendwedstrijd langer laten duren om optimaal van de wind te profiteren.
Er was een mooie route op het Sneekermeer uitlegd; een zandloper. Dus in één rondje twee keer een kruisrak, een halfwinds rak en een voordewinds rak. Veel spanning en mogelijkheden dus!
Vlak bij de dijk van Terhorne lag de startkotter te wachten op ons. Althans dat dachten wij. Maar om 10:50 uur gingen de twee ballen al de lucht in als teken van het 10-minutensein. In het palaver was nog aangegeven dat om 11.00 uur de procedure zou beginnen. Wij waren nog niet echt in de buurt en konden daardoor geen mooie positie op de startlijn uitzoeken. Het leek ergens in het midden uit te komen. Ook de wind werkte niet mee en leek uit alle hoeken te komen. Alle schippers waren duidelijk aan het zoeken naar een goed positie.
Johannes deed zijn best, maar ondanks alle inspanningen waren we maar zevende bij de hoogste ton. In dat kruisrak merkten we wel dat het skûtsje goed zeilde. Ons vertrouwen, dat was opgebouwd in vorige wedstrijden bleef dan ook groot. Wíj zagen wel kansen.
Daarbij moet je je niet voorstellen dat we zomaar even een ander skûtsje voorbij zeilen. Nee, alle skûtsjes doen goed mee. Alleen de skûtsjes van Huizum en d’Halve Maen waren niet bedreigend. De SWH ging als eerste om de ton en ook Drachten was nog voor ons. Deze skûtsjes zijn de laatste jaren veel sneller geworden en zijn grote concurrenten voor de andere skûtsjes.
Maar in het tweede kruisrak van de eerste ronde konden wij een plaats opschuiven. Het was het skûtsje van Woudsend dat stuurboord op ons af kwam en niet meer voorlangs kon. Wij zeilden iets door want we waren vlakbij de hoogste ton. Maar het op bakboord aan komen varende Skûtsje van Woudsend had, doordat ze ruimte hadden moeten geven, onvoldoende afstand tot de ton om ons te bedreigen. Op stuurboord gingen wij voor ze langs en nu was het Drachten die voor ons lag. Overigens moesten wij ook achter ons blijven kijken, want daar voer bijvoorbeeld de kampioen van vorig jaar: Heerenveen. Zij zaten nu achter Woudsend, maar je kon verwachten dat de kampioen ook wel verder naar voren zou schuiven.
Toch hebben ze ons niet kunnen bedreigen. Wij daarentegen Drachten wel. Hoe goed Albert Visser ook zeilde en ons ook een aantal keren aftroefde, uiteindelijk moest hij zijn verlies toegeven. Daarbij zal ook een windschifting hebben meegespeeld, want die waren er de hele wedstrijd. Zo dacht je prachtig te zeilen en zo zag je kansloze skûtsjes prachtig liggen. Maar, zoals gezegd, Drachten kon ons niet houden en wij gingen als vijfde voor de laatste keer om de ton.
Voor ons eindigden Joure, Grou, SWH en Sneek. Maar om nu te zeggen dat die ver van ons weg waren gezeild, nee. Dus dat vertrouwen was wel goed.
De start van de 2e wedstrijd was nog vreemder. Ik moet wel zeggen dat dat de fout van vele schippers was, want om 14.00 uur zouden we weer starten. Maar we waren vrij laat aan de wal gekomen om te eten, en daarom waren veel skûtsjes ook laat van de wal vertrokken voor de tweede wedstrijd. De organisatie liet echter gewoon om 13.50 uur de twee boeien hijsen. Hierdoor waren de skûtsjes van Sneek en d’Halve Maen te laat bij de start. Zij startten nog wel, maar dat deden zij door te dippen. Dat betekent dat je van de verkeerde kant even door de startlijn gaat, om dan meteen weer omhoog te zeilen. Volgens de wedstrijdleiding waren beiden onvoldoende gedipt (wat een woord) en daardoor waren zij reglementair niet gestart.
Maar ook wij kwam slecht uit de start, bij de hoogste ton lagen wij negende. Dat was teleurstellend, want op de startlijn hadden we wel door dat we niet eerste of tweede lagen, maar er waren maar 13 deelnemers en van die 13 waren Sneek en d’Halve Maen veel te laat gestart. We hadden dus maar twee andere skûtsjes achter ons. Maar schijn bedriegt ook een beetje, want het veld lag wel erg dicht bij elkaar. Het Lemster skûtsje zeilde ook erg goed en, misschien mede door de veranderlijke wind, konden wij al als vijfde om de hoogste ton aan het eind van de eerste route. Toen kregen we een enorm lang stuk voor de wind. Voor de verlenging van het skûtsje was het altijd een probleem om ons te handhaven. Nu echter niet meer. We hebben ons goed naar voren gezeild en alhoewel de skûtsjes van Joure en Earnewâld wel eerder om de ton gingen, had Johannes zijn werk goed tactisch gedaan. Hij stuurde het skûtsje voor het aansnijden van deze ton namelijk eerst naar onderen, zodat we erg hoog het kruisrak in konden zeilen. Maar Joure en Earnewâld gingen vlak om de ton heen en kwamen laag uit in het kruisrak. Dat was zichtbaar toen we elkaar in het kruisrak tegenkwamen, want wij gingen voor beide skûtsjes langs en lagen virtueel dus eerste. Maar het bleef spannend tot het einde. Eerst leek het of we fluitend deze wedstrijd zouden winnen, maar de laatste slagen naar de finish zat ons alles tegen. Johannes moest meerdere keren door de wind, waarbij hij goed verdedigend zeilde. Maar toen we vlak bij de kotter van de 7-Wolden waren zagen we dat we voldoende voorsprong hadden om eerste te worden. Op bijgaande foto is te zien hoe we, stuurboord liggende, voor beide skûtsjes langs gaan naar de finish.
Dat gaf een goed gevoel mag ik wel zeggen. Uiteindelijk, in het klassement, zijn we tweede geworden. Een uitslag waarmee je thuis kan komen. We zullen hopen dat het zeilen van ons skûtsje zich op dit niveau blijft handhaven.
Mooie uitspraak van Jens: waarom goed starten als je zo ook eerste wordt.
Piet Kortstra
