Conform de wetgeving bescherming van persoonsgegevens bieden wij jou ons Privacy & Cookie beleid aan. Dit beleid geldt voor alle services die wij als bedrijf verlenen.

OK

Lemmer Ahoy, dag 1

Het is weer zover, zeilen op ons eigen water bij de Lemmer. Dat zijn van die dagen waar je altijd zin in hebt. Daarbij komt dit jaar ook nog eens dat Piet Paulusma prachtig weer voorspelt, met vooral op donderdag weinig wind.
Vanochtend vroeg bleek dat Piet gelijk had, maar hij had ook te weinig gezegd. het was vooral een veranderlijke wind. Vooral het startschip, de Shantyman, had daar last van. Dit schip begon met een positie buiten de 4 km, dus op het IJsselmeer. Alle Skutsjes voeren, aan de wind zeilend en zelfs laverend, die kant uit.
Toen we de vaargeul over wilden steken hoorden we een signaal van de Shantyman. Wat was dat nu? De verrekijker er bij en we zagen een vlag dat de Shantyman een andere positie ging zoeken en dat wij moesten volgen. De Shantyman ging terug naar Lemmer, om in de buurt van de pier bij het strand een nieuwe startlijn uit te leggen.
Alle skûtsjes voeren ook terug naar Lemmer  en zochten naar een juiste startpositie. Maar wat er ook gebeurde, er kwam maar geen signaal.
En toen, ja daar was het. De stopwatch werd ingedrukt, de adrenaline kwam op gang, maar voordat er echt sprake was van zenuwen bleek dat de Shantyman aan het varen was richting het IJsselmeer. Ook de vlag hing er weer in. Opnieuw werd een andere positie gekozen door de veranderlijke wind.
We waren inmiddels bijna bij de 4 km, toen we zagen dat de Shantyman weer richting Lemmer voer. Zij hadden geen keus, want de wind was echt veranderlijk. Uiteindelijk lag er, vlak bij de pier in Lemmer, een startlijn klaar en ook de signalen voor de start klonken.
Toen wij op ongeveer 6 minuten voor de start waren gekomen zaten we niet gelukkig om ons hen te kijken. We lagen onder andere skûtsjes en konden niet weg komen.  Dit kwam ook omdat er zeer weinig wind was. Maar omdat de officiële wedstrijd pas 4 minuten voor het startsein begint, hadden we nog mogelijkheden. Het is namelijk zo dat tijdens de wedstrijd geen gebruik mag worden gemaakt van vaarbomen om te duwen of van een motor. Maar voor die 4 minuten mag dat wel. Wij hadden geen motor, maar wel een vaarboom. Het lukte ons om het skûtsje door de wind te duwen en ook nog enigszins in de richting van de startlijn. Hierdoor kwamen we vrij te liggen en de weinige wind die er was, die konden we oppikken. Mede hierdoor konden we vrij starten en wegkomen.
De start leek niet zo slecht, maar in een veld van 25 skûtsjes is het moeilijk om een goed overzicht te krijgen. Na de start was het kruisen tot achter de 4 km. Grote afstanden dus, waarbij ook de vaargeul overgestoken moest worden.
Het Lemster Skûtsje liep goed en al verder in het kruisrak leek onze positie ook niet slecht. We waren geen 1e, maar zaten wel bij de top. Bij de hoogste ton leken we ongeveer als 4e of 5e te liggen. helaas begon daar weer de ellende die we wel vaker hebben. Samen met Bolsward wilden we de ton ronden toen de Jonge Jasper de ton ook naderde. Hij mocht dat volgens de regels niet meer doen, maar deed het wel. Bolsward stuurde omhoog en ook Johannes moest dat doen. We kwamen bijna stil te liggen. De Jonge Jasper erkende wel dat hij fout zat door even later een strafrondje te maken, maar het leed was al geschied. Waar we anders vrij hadden kunnen zeilen in het lange rak voor de wind naar de Lemster dijk, hadden we nu te maken met meerdere achtervolgers, die onze zeilen afdekten. Het lukte ons, voor de wind, om onze positie te handhaven. We werden op de huid gezeten door Woudsend, Heerenveen, de Raerder Roek, Grou en de Zuidwesthoek, maar we hielden stand. Vlak bij de Lemster dijk ronden we zo de ton en gingen half wind naar de ton bij de pier. Daar sloeg het noodlot toe. Johannes had schitterend hoogte gehouden en hierdoor lagen wij gunstiger dan de skûtsjes voor ons. Het leek erop dat we als 2e of 3e de ton konden ronden. Maar toen we ongeveer op 50 meter van de ton waren draaide de wind geheel. Het gevolg was dat juist wij de ton niet meer konden bezeilen, en de andere skûtsjes wel. Johannes gokte dat dit een tijdelijke vlaag was en bleef even liggen. maar helaas, de wind draaide niet terug en we kwam geheel stil te liggen. We konden niet anders dan door de wind en kwamen toen ook nog eens stuurboord te liggen. De andere schippers roken hun kans en de woorden “bakboord” vlogen dan ook over het water. Toen wij uiteindelijk wel de ton konden ronden lagen we op de 11e positie.
De windschifting had ook gevolgen voor het skûtsje dat ver vooraan lag. Dit was de Striidbar van Siebo Zijsling. Hij had, aan de wind zeilend, veel minder hoogte kunnen zeilen dan de skûtsjes die later om de ton kwamen. Hij verloor zijn bijna zekere 1e plaats en moest blij zijn dat hij nog 2e bleef. Lemmer kon niet meer plaatsen winnen en bleef tot de finish 11e.
Morgen gaan we voor een betere uitslag. Er is morgen meer wind, dus dat zal wel een heel andere wedstrijd worden dan we vandaag hadden.