6 augustus 2005, Stavoren: vierde

(klik op de foto’s voor een vergroting)

Het IJsselmeer weer op. Normaal het water waar het Lemster Skûtsje thuis zou moeten zijn, maar Ale had op dit water nog geen goed resultaat gehad. Daarom een wedstrijd, waar we met spanning naar uitkeken.

Daarnaast was er spanning over het weer, want er werd onweer met windstoten voorspeld.

In onze voorbereiding hebben we een extra fok aan boord gebracht. Dit is een zware, iets kleinere fok, die beter bestand is tegen stormweer. We hebben hem overigens alleen als reserve meegenomen.

Vlak voor het 10-minuten-sein zagen we dat een blok van het grootzeilval gedraaid was. Daarom het zeil weer even naar beneden en met een paar slingers aan het val draaide het blok weer goed en kon het zeil worden gehesen.

Ale besloot vlak van te voren, dat we nog een broekreef in het zeil moesten doen. De wind werd steeds sterker. We zagen dat diverse andere skûtsjes hun 1e reef in draaiden. Dat hoefde het Lemster skûtsje niet, want wij kunnen behoorlijk wat wind hebben.

Toen de start. Dat ging mis. Op het punt dat Ale graag wilde draaien om naar de startlijn te gaan kon dat niet, omdat het skûtsje van Drachten nog boven ons lag en wij dus niet mochten draaien. Dat leidde er uiteindelijk toe dat we te laat op de startlijn kwamen. Ale deed direct het verstandigste dat mogelijk was, namelijk door de wind en stuurboord weg. Hierdoor zeilden we met vrije wind en het Lemster skûtsje schoot door de golven van het IJsselmeer.

Bij de hoogste ton bleek Sneek de beste start te hebben. Maar wij waren zeker niet slecht met een 6e plaats. Toen voor de wind naar de onderste ton bij de dijk, bij die luxe huizen. Dat werd een uitzoekerij van loeven, naar beneden sturen e.d. om maar zoveel mogelijk wind te krijgen en ook de juiste positie bij de ton te krijgen.

Opnieuw slaagde Ale erin om dit uitstekend te doen. Ik geloof dat we daar al 5e lagen met uitzicht op meer.

Ondertussen zagen we de lucht boven Den Oever en Kornwerd steeds donkerder worden. Het bleef stevig waaien, maar het risico op storm of windstoten werd steeds groter. Dat zal de wedstrijdleiding ook wel hebben gedacht, want aan het eind van het volgend kruisrak kwam de finish er al in te liggen. In dat kruisrak deed Lemmer goede zaken. Heel hoog aan de wind vlogen we richting de hoogste ton. Daar zagen we dat het skûtsje van Langweer onze snelheid niet kon volgen. Wij gingen voor hen langs en konden daardoor als 4e finishen.

Een uitslag waar we dik tevreden mee waren, zeker na een mislukte start.

Ook de grootste concurrent, de nummer 1 van het klassement, Heerenveen, bleek pas op de 9e plaats binnen te komen, zodat de top steeds dichter bij elkaar komt te liggen.

Nog volop spanning dus als we de 2e week ingaan.