28 juli 2010, Terherne: zesde

Zoals ieder jaar ben ik blij dat we weer op de normale Friese meren kunnen zeilen. Het geeft meer ruimte, betere wind en dus ook eerlijkere wedstrijden. Vandaag dus op het Sneekermeer bij Terhorne.

Bij het klaarmaken van het skûtsje zaten we weer te dubben welke fok. Natuurlijk zag iedereen dat er geen wind was en dus de lichtweerfok gebruikt moest worden, maar de berichten voorspelden toch meer wind dan deze fok aankan. Daarom zorgden we ervoor dat de midweerfok geheel klaar lag, dus met de zeillatten erin. Dat bleek ook nodig, want 5 minuten voor het 10 minutenschot besloten we alsnog de fok te wisselen. Omdat alles klaar lag ging dat prima. Ook achteraf was dit een goede beslissing van Johannes.

Voor de wedstrijd kregen we nog een tijdje een meisje aan boord. Anneke, zo heet ze, was door de stichting Doe een wens de hele dag uitbesteed aan het skûtsjesilen en ook het meezeilen was daarin geregeld. Voor haar eigen veiligheid werd ze vlak voor de wedstrijd weer van boord gehaald. Maar ze heeft een tijdje het Lemster skûtsje bestuurd en ik hoop voor haar dat haar wens vandaag is vervuld.

De start kwam. Johannes had ons al ingeseind dat we bij de laagste ton zouden starten en we lagen exact op het startschot op de lijn, misschien maar meter voor de laagste ton. Een perfecte start. Onder ons diverse andere schepen, maar het dichtstbij was Joure, die net wat hoger was, waardoor wij niet door de wind konden gaan omdat we dan Joure zouden hinderen. Maar toen Joure door de wind ging draaiden wij mee en zo kwamen we ook bij de hoogste ton aan. Joure nr 1 en wij nr 2. Achter ons zat Earnewâld, maar we hadden al een redelijk gat geslagen.

De route was de zogenaamde zandloper, dus 2x een kruisrak en 2 keer een ruim of voordewinds rak in 1 ronde. In het voordewindserak lukte het Earnewâld wel dichter bij ons te komen, dus wij wisten dat we er nog lang niet waren.

Het werd toen slechter voor ons, want bij het ingaan van ronde 2 zagen wij dat wij het enorm slecht troffen. Alle skûtsjes achter ons konden hoger zeilen en wij zagen dat Earnewâld ons hoger en sneller passeerde. Wij zaten kennelijk net in een slechte vlaag. Erg jammer wat daar ging ons 2e plekje. En achter ons zagen wij Heerenveen en de SWH naderen. Toen we mooi hoog aan de wind de hoogste ton naderden zag k dat de wind plotseling veel ruimer werd. Wij hadden daar geen voordeel van maar Heerenveen wel, want die kwam hoogte te kort voor de ton. Nu konden zij de ton in 1 keer bezeilen en moesten wij ook achter hen aansluiten. Maar direct daarna, in het voordewindserak konden wij Heerenveen al inhalen. We waren dus weer 3e toen we het 2e kruisrak van de 2e ronde ingingen, achter Earnewâld en Joure.

Het ging voor ons daarna prachtig, wij konden hoger dan de beide koplopers en in het kruisrak passeerden wij Joure. Zij moesten stuurboord achter ons langs, maar Earnewald lag nog verder voor, dus nu zou Earnewâld 1 liggen en wij 2. Maar ik juich te vroeg, want bij de hoogste ton lagen wij wel voor de Joure, maar wij lagen stuurboord en Joure bakboord en wij moesten daardoor gedwongen op hen wachten. Jammer was dat.

Toen kwam uiteindelijk route 4. Een helaas erg slechte windvlaag trof ons. Wij waren stuurboord naar de dijk van Terhorne gezeild en gingen bakboord prachtig op de hoogste ton af. Maar Joure was verder doorgezeild en lag nog hoger dan ons. Toen wij de ton naderden kwam Joure daardoor schuin voor ons te liggen en iets hoger. Hierdoor kregen wij hun smerige wind. Zeg maar de wind die bij hun uit de zeilen komt. Johannes kon zijn hoogte niet meer houden en we belanden onder de ton. Erger nog, we konden geen slag omhoog maken, want Heerenveen naderde en als wij door de wind gingen zouden wij stuurboord op Heerenveen aankomen. Dat was een zeker protest en Johannes moest wel besluiten een rondje te maken en dus te gijpen in plaats van door de wind naar de ton. Dat rondje koste ons 3 plaatsen, want behalve Heerenveen kwamen ook Sneek en SWH voor ons. Wij gingen als 6e om de ton, met Grou en Bolsward al vlak achter ons.

Wat een teleurstelling. Voor ons natuurlijk, maar ons supporters op de wal moeten zich net zo rot hebben gevoeld. Toch konden we met elkaar wel de hoofden richting finish houden want we moesten echt knokken om voor die andere 2 te blijven. Maar door toch goed geconcentreerd te blijven zeilen lukte dat en kwamen we als 6e over de finish.

Na afloop hebben we met elkaar deze wedstrijd even besproken. Daarbij vallen, ondanks de teleurstellende uitslag, geen harde woorden. We bespreken de zaak en kijken waar we van kunnen leren om dit soort dingen te voorkomen. Want daar zijn we het over eens, dit soort zaken kunnen wel beter en dat hopen we vanaf morgen weer te doen in Langweer.