24 juli 2010, Grou: vijfde

(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan van der Werf

We zijn weer los en dus mogen de lezers van onze website weer een dagelijks verslag verwachten van de gebeurtenissen van het Lemster skutsje.

Afgelopen donderdag zijn een groot aantal bemanningsleden, het volgschip de Fiat en natuurlijk ook het Lemster skutsje vertrokken naar Grou. Donderdagavond zijn we meteen al gaan zeilen, zodat we veel konden oefenen in het zeilen door de Tijnje, het smalle water tussen het Pikmeer en de Wijde Ee. We zijn daar een keer of 5 heen en weer gezeild, want de wind stond recht door de Tijnje heen zodat er steeds gelaveerd moest worden. Echt een goede oefening. Ook vrijdag was dat weer gepland, alleen nu op de middag omdat er ’s-Avonds de loting was, waar we natuurlijk ook heen moesten.

We moesten steeds met de lichtweerfok zeilen, want er stond weinig wind. Wel voldoende om te zeilen, maar niet constant. De wnd slingerde steeds heen en weer en zo kon je hoog aan de wind om even later wel 10 tot 20 graden naar beneden te sturen omdat de wind zo draaide.

Vrijdagavond zijn we met de hele bemanning en partners natuurlijk, naar de feesttent in het centrum van Grou gegaan. Daar was weer de loting voor de wedstrijden van de Veenhoop en Earnewald. Johannes trok een van de beste nummers, namelij het nummer 1. Ik zeg wel bewust een van de beste, want nummer 14 is ook erg goed, want dan mag je als nummer 1 starten op Earnewald. Wij moeten daar dus als 14 starten. Maar deze loting biedt perspectief voor de wedstrijd van a.s. maandag.

Zaterdagochtend. Het waait en redelijk harder dan alle voorgaande dagen. Dus zeilen wisselen. Niet eens met de midweerfok, nee, we gingen zeilen met de zwaarweerfok. De wind was zeker 4 bf en in vragen wel 5 bf.

In Grou is altijd de traditionele sleep vanuit Grou naar de Wijde Ee. Vorig jaar ging dat bijna mis. Het is ook een erg lange sleep achter een sleepboot en daarom waren er nu 2 sleepboten en zaten we in en sleep van 7 schepen. Behoorlijk wat veiliger. Maar we werden nu niet losgelaten op de Wijde Ee, maar al op het Pikmeer. Direct bij Grou, naast het Prinses Margrietkanaal was de starts gepland. In mijn 15 jaar bemanningslid was dit de 1e keer dat dat gebeurd. Wat was dat uitkijken voor de schippers en bemanningen. Er was een korte startlijn en het was zoeken naar ruimte. We kwamen redelijk uit de start, maar door de vele schepen om ons heen duurde het even voor we echt snelheid konden maken. De skutsjes die lager op de startlijn zaten hadden die vrije wind eerder en konden ook beter wegkomen. Wij kwamen als 8e om de 1e hoge ton. Niet echt geweldig, maar meer zat er niet in.

Voor de wind ging het toen naar de Wijde Ee en op dat gedeelte lukte het ons om het skutsje van Leeuwarden voorbij te komen. Het Lemster skutsje liep goed en we hadden dan ook alle vertrouwen in de verdere wedstrijd.

Helemaal achter op de Wijde Ee lagen ook 2 tonnen die gerond moesten worden. Ook tussen deze 2 tonnen moest gelaveerd worden, maar dat was zo’n kleine afstand dat je net kon verwachten dat daar plaatswisselingen plaats zouden hebben. Maar wij hadden het skutsje van Huizem voor ons en die kon onze hoogte niet lopen. Het lukte onze kop naast het skutsje van Huizem te krijgen en daardoor hadden wij het recht van de ton. Toen lagen we dus al 6e. Op naar de volgende voor ons, het skutsje van Woudsend.

Dat ging niet zo makkelijk. De 1e confrontatie was op het Pikmeer. Eigenlijk hadden wij Woudsend te pakken, want ze moesten door de wind en dan stuurboord achter ons langs. Maar de schipper van Woudsend riep dat hij ruimte nodig had omdat hij moest draaien voor de wal. Alhoewel wij vonden dat dat niet zo was, is in het reglement bepaald dat je dan ruimte moet geven en als je het er niet mee eens bent dat je dan moet protesteren. Dat laatste wilde Johannes natuurlijk niet voor zo’n vreemde situatie. Ook hadden we al gezien dat wij sneller waren dan Woudsend, dus onze kans kwam nog wel.

Toen we in de Tijnje voor de wind opnieuw naast Woudsend lagen riep de schipper ons opnieuw aan. Hij vond dat we hem vrij moesten varen. Maar ons antwoord was dat wij bakboord lagen en hij stuurboord. Dat was hij kennelijk even vergeten, maar hij loste dat op door te gijpen en zo lagen we beiden bakboord en mocht hij toch als eerste de Wijde Ee weer op. We moesten op onze volgende kans wachten tot we weer in de Tijnje waren, want daar bleek dat wij sneller en hoger konden dan Woudsend. Na 2 slagen door de Tijnje moest Woudsend ons laten gaan en kruisten wij voor hem langs. Hierna heeft hij ons niet meer kunnen bedreigen. Wij dus 5e en op naar de nummer 4. Maar die nummer 4 was de ene keer Bolsward en dan weer Heerenveen, maar allen lagen enkele honderden meters voor ons. De wedstrijd was te kort om ze nog echt te kunnen bedreigen. Wij voeren onbedreigd op de 5e plaats. Een prima resultaat, maar vooral tevreden waren we over het zeilen. Het skutsje liep goed en ook de bemanning was op en top gemotiveerd en geconcentreerd. Ik zie de volgende wedstrijden dan ook vol optimisme tegemoet, maar ben wel zo realistisch dat op de beide komende wedstrijden, de Veenhoop en Earnewald geluk ook onontbeerlijk is.