22 juli 2009, Terherne: vijfde

(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan van der Werf

Wat kan een wedstrijd toch anders worden dan je vooraf gaat verwachten. Deze ochtend om 09.00 uur waren we al op het water en met de lichtweerfok. Zelfs de lichtweerschootblokken werden gebruikt. Het skûtsje liep perfect en toen wij rond 11.00 uur weer afmeerden om te kunnen eten hadden we een goed gevoel.

Maar hoe anders kan het al zijn als het 13.00 uur is. We besluiten dan al om de midweerfok aan te slaan en de lichtweer er dus af. Het waaide al een ruime windkracht 3 tot soms zelfs 4. Toen we voelden dat de wind zo nu en dan aanhaalde besloten we zelfs een reef in het grootzeil te zetten. Dat was achteraf een goede keuze.

Maar bij het inzeilen leek het dat we het goed konden verzeilen en ook bij de start ging het perfect. We liepen mooi hoog en ook met voldoende snelheid. Er lagen een paar skûtsjes boven ons en in 1e instantie schatte ik in dat we 4e of 5e om de hoogste ton konden gaan. Maar een aantal van die skûtsjes bleven niet boven ons varen, maar gingen stuurboord uit zodat ze later bakboord bij de ton konden komen. Wij bleven doorzeilen en kwamen dus op stuurboord bij de hoogste ton uit. Dat was een goede keus, want we hadden een prachtig gat om vrij te kunnen draaien. We kwamen toen als 2e om de hoogste ton, met alleen Heerenveen voor ons. Direct achter ons zat Sneek, dus dat was oppassen geblazen.

Voor de wind op naar de 1e laagste ton in de route van vandaag. Dat was een zandloper. Dus 2x kruislings het hele veld door. Maar voor de wind probeerde Sneek ons direct al af te dekken, door achter ons te gaan zeilen. Wij vingen dat op door iets hoger te gaan en later nog eens iets hoger. Maar een echt loefduel werd het niet. Maar toen we bij de ton kwamen zagen we dat het skûtsje van de Halve Maan rechtstreeks naar de ton was gezeild. Dus gewoon onder ons en Sneek door.

Dat skûtsje lag toen 2e en wij 3e. Wij konden Sneek 2 kruisrakken achter ons houden, maar toen naderden zij bakboord de hoogste ton en wij stuurboord. Wij moesten hen voor laten gaan. 4e dus, maar best wel met een redelijk gat naar de achterblijvers. Ons doel was natuurlijk om Sneek aan te vallen en in het volgende kruisrak gingen wij het meer op, waar de andere 3 koplopers naar de wal gingen. Dat bleek een verkeerde slag voor ons, want toen wij weer bij de ton aankwamen zagen wij dat Grou ons gepasseerd was. Wij hadden gewoon veel verloren. Vermoedelijk heeft er bij de wal een veel betere wind gestaan die bij de start zelf zeer goed hadden benut, maar waar wij nu de schade van ondervonden. Maar toen dus 5e.

Toen begon het echte afzien. De wind haalde steeds meer aan. Ik weet niet tot welke windkracht, maar merkte wel dat bij iedere windvlaag er geknikt moest worden om te voorkomen dat we te scheef zouden gaan. Het werd echt overleven dus. Wij zagen dat door de harde wind het skûtsje achter ons met averij uit moest vallen. Dat was het skûtsje van Bolsward, die schade kreeg aan de gaffel. Toen lag Leeuwarden achter ons. Maar de afstand tussen ons en Leeuwarden was vrij groot en ondanks de harde wind konden wij deze positie handhaven. Toch een goede prestatie van Leeuwarden, want ik had gezien dat zij de 1e lage ton mis hadden gezeild omdat ze anderen voorrang moesten geven. En nu al weer zo ver naar voren, dat beloofde een grote concurrent voor ons te worden. Maar het gat bleek groot genoeg en we konden deze plaats handhaven.

Achteraf hadden wij zelfs onze zwaarweerfok moeten aanslaan, maar toen wij losgooiden leek het in niets er op dat er zoveel wind zou komen. Ook bij het palaver werd zeer duidelijk aangegeven dat er maximaal windkracht 5 zou komen.

Alhoewel wij dus deze wedstrijd alleen maar achteruit hebben gezeild zijn wij toch tevreden met deze 5e plaats. Dat gevoel komt gewoon door de omstandigheden die net even te veel wind gaven voor de zeilen die wij hadden staan.

(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan van der Werf