19 mei 2012: Lemmer Ahoy dag 3

Een dag die verschrikkelijk apart begon. We voeren vanochtend weg vanaf de Vuurtorenweg en direct na het ronden van de pier begonnen we met het hijsen van de zeilen. Op dat moment viel er iets uit het zeil en dat begon me toch te rennen…. Direct veel hilariteit want het bleek een muis te zijn. Hoe die aan boord kwam zal wel een raadsel blijven. Maar de muis werd gevangen door één van de vele handen en hij, want we noemden hem meteen “Marten de mûs” werd in een plastic bak geplaatst en heeft daar, uitgezonderd 2 gelukte ontsnappingen, doorgebracht. Maar beiden keren werd hij weer gevangen en in de bak geplaatst.
De wedstrijd ging wel gewoon door.
In het inzeilen bleek dat de wind steeds minder werd. Wij hadden gisteren de mooiweerfok al klaar gelegd en voor de wedstrijd al besloten wij van fok te wisselen. Een mooie oefening voor de geheel nieuwe voordekbemanning. Dat ging echt prima. Heel vlot werd de nieuwe fok aangeslagen en gehesen. Meteen kon, in de aanloop naar de start, ingezeild worden en toen alles weer prima liep klonk ook het startsein. Maar opnieuw een valse start voor onze klasse en dus weer, net als gisteren een half uur wachten voor de 2e start, maar toen konden we dat echt los. En spannend was het die 2e start, want terwijl de zwarte vlag hing besloot Johannes om toch boven Grou te gaan zeilen. En natuurlijk kwam Grou omhoog en natuurlijk moesten wij mee omhoog. Maar ze deden het niet ver genoeg. Zij waren ook bang om over de startlijn te komen en er bleef zelfs voldoende ruimte voor ons over. Op het startschot vlogen wij weg, heel erg laag op de startlijn. Bijna de hele vloot hoger dan ons, maar tactisch was al door ons beoordeeld dat op onze plek de beste start lag. Ook Heerenveen had dat door, want die lag nog lager, nog perfecter. Samen gingen wij, hoog aan de wind zeilend, het kruisrak in. Samen gingen wij door de wind, om op stuurboord naar de hoogste ton te zeilen. Heerenveen kwam daar aan, maar zag vele skûtsjes over bakboord aan komen zeilen. Ja, dat waren skûtsjes van de eerder gestarte klassen. Maar er lag een heel klein gat en Heerenveen dook daarin, maar kon maar net voldoende hoogte pakken om de ton te ronden. Hoe kwam het uit voor ons? Nog mooier. Er lag precies een flinke ruimte tussen de vlot en Johannes stuurde daar mooi in. Maar ook hadden we voldoende hoogte om goed de ton te ronden. Tot mijn verbazing zag ik, op het moment van ronden ook Drachten al voor ons liggen. Waar die vandaan kwamen? Ik weet het niet, maar zij lagen ook voor ons.
Lagen we toen 3e? Ja, dat wel, maar samen met ons kwamen er vele skûtsjes rond de ton. Johannes stuurde wel meteen richting de Frieshoek, maar anderen doken juist naar beneden, richting het Postmastrandje, want vanaf deze hoogste ton was het een heel erg lang rak voor de wind. Alle skûtsjes probeerden ergens wind te vinden. Vanaf het Lemster strand zal dat een prachtig gezicht zijn geweest, want er moet een muur van zeilen aan gekomen zijn.
Er stond ook in het geheel geen wind. Het was drijven, maar het Lemster skûtsje dreef prima. Heel langzaam dreven we andere skûtsjes, uit de andere klasse, voorbij, maar vooral, we naderden Drachten. Heerenveen had een andere koers, achteraf verkeerd gekozen. Daar hadden we geen last meer van. Maar Drachten, dat was anders. Die lag op de juiste koers naar de laagste ton en die lag voor ons. Maar langzaam, heel langzaam kwam we bij hen in de buurt en bij nadering van de ton konden we aan de schipper melden dat we boord aan boord lagen en Drachten ons dus voor moest laten gaan bij het ronden van de ton. Maar hoger dan ons lag nog het skûtsje van Peter de Koe. Die zeilden niet in onze groep, maar wij moesten wel op hen wachten. Maar tijdens het ronden liet die schipper zo’n gat vallen dat Johannes daar in zeilde en wij als eerste van onze groep het kruisrak in konden zeilen. Drachten vlak achter ons aan en daar achter niets meer dat ons kon bedreigen.
Het was een koers, heel hoog aan de wind. Wij konden de hoogste ton in dat kruisrak in één keer bezeilen. Bij nadering van deze ton hadden we nog een klein akkefietje. Wat gebeurde er? Een skûtsje uit de andere klasse gaf aan dat zij het recht hadden om de ton te ronden en wij mochten niet tussen hen en de ton in. Op zich hadden zij gelijk, maar zij lagen gewoon 20 meter te laag. Wij zeilden zo verschrikkelijk hoog dat wij heel scherp de ton naderden. Ondanks het geroep van die andere schipper zeilde Johannes wel tussen hen en de ton door en ronde de ton. Die andere schipper probeerde ons nog te raken, maar hij vergiste zich, want hij kon niet zo hoog komen. Sterker nog, hij verloor zijn snelheid en dreef vervolgens tegen de ton, maar toen waren wij allang weg, op weg naar de laatste ton voor de finish. Wij hadden Drachten nog steeds vlak achter ons en moesten zeer alert blijven. Maar Johannes zorgde dat hij de laatste slagen naar de finish precies gelijk zeilde als Drachten. Hierdoor bleven wij hen voor en werd Lemmer Ahoi besloten met een 1e plaats.
Na aftrek van de slechtste wedstrijd bleek ook nog eens dat wij in het totaal klassement als 3e waren geëindigd. Dus, ondanks een slecht begin op de donderdag, een prima start van het skûtsje seizoen. Laten we met elkaar hopen dat dit het begin is van een succesvol seizoen.

Hoe liep het af met Marten de mûs? Ik kan melden dat wij even hebben overwogen om hem als mascotte te houden, maar gelukkig won het verstand het van de vreugde. Toen wij aan de wal lagen is hij losgelaten nabij de vuurtoren. Dus komen jullie daar een erg gelukkig muizengezinnetje tegen, weet dan dat dat Marten is.