16 juli 2008, Terherne: vierde

(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan van der Werf

Veel wind stond er vanochtend op het Sneekermeer, dus moeilijk om de juiste zeilen te bepalen. Zeker als er op het pallaver werd gezegd dat de wind af zou nemen, maar ja… Piet Paulusma zegt om half één op Omrop Fryslân dat de wind juist toe zal nemen. Ale besloot om één reef in het grootzeil te binden, maar niet de zwaar-weer-fok, maar de middelfok te laten staan. Dat is de meest gebruikte fok.

Toen we in het uur voor de wedstrijd aan het zeilen waren kreeg de weerman van het pallaver gelijk. Er kwam minder wind, en wel zoveel minder dat de reef eruit werd gehaald. Wel hadden we de broek van het grootzeil nog ingerold, dus de broekreef die lieten we er ook in staan. De start naderde en Ale wilde bij de onderste ton starten. Het idee was goed, maar de uitvoering niet. Wij werden opgesloten door Sneek, doordat Ale niet door de wind kon. Pas nadat Sneek door de wind was gegaan, konden wij ook en dan ben je net te laat. We kwamen te liggen onder de schepen die op bakboord vanaf de hoogste ton aan kwamen zeilen. Sneek was net voor hen, wij dus niet en daardoor in de luwte. We kwamen niet weg en toen we uiteindelijk wel zeilden, lagen we lager dan de rest van het veld. We moesten dus wachten tot de hoger liggende schepen door de wind gingen, voordag wij konden. De één na de ander ging weg, maar de Súdwesthoek bleef maar doorzeilen. Hierdoor zeilden we uiteindelijk de ton voorbij, de Súdwesthoek zelf ook, onbegrijpelijk. Dus uiteindelijk met een knik in de schoot naar de hoogste ton en dat kost veel extra meters. Maar we konden in dit rak toch de Súdwesthoek al voorbij varen, dus zijn actie had helemaal geen succes gehad.

Lodewijk Meter hadden we iets eerder al ingehaald en de Halve Maan konden we bij de ton net voorlangs. Die kwam op bakboord aan, dus dat was wel een klein succes. Maar het skûtsje liep fantastisch. En vooral in het kruisrak konden we hoger en sneller dan de rest. Omdat de wedstrijd een mooie zandloper route had, betekende dat veel hoog aan de wind. Zo langzamerhand zag je skûtsjes achter ons langs komen, die eerder voor ons waren. We wonnen dus plaatsen. Omschrijven op papier valt niet mee, want hoe omschrijf je dat je stuurboord zo hoog aan de wind loopt, dat je voor een bakboord schip langs kunt komen. Dat is een ervaring die je alleen als bemanningslid kunt ervaren.

Uiteindelijk ging zelfs Sneek achter ons langs. De top drie was gewoon reëel. Toch zag ik dat op het eind van hetzelfde kruisrak, dat Sneek toch eerder rondde dan wij. In het verloop van de wedstrijd lukte het niet om de top drie weer te naderen. We bleven vierde. Misschien dat het aan de wind lag, want die was behoorlijk toegenomen, dus nu had Piet Paulusma weer gelijk. Want met deze omstandigheden was een zwaar-weer-fok misschien beter geweest, maar ja, eerder in de route niet. Dus maak de juiste keuze maar.

We gingen diep door het Sneekermeer met het water tot aan de luiken toe. De zwaardenmannen zaten tot aan hun nek in het water. Om ook te denken aan Simon Apperloo, die half onder water ook nog moest peilen. Vanwege de harde wind, zat Simon vandaag meer op het achterdek dan te peilen. Want het inhalen van de schoten sloopten de schotenmannen. Daar kon de kracht van Simon beter worden gebruikt dan bij de peilstok.

Tegen vier uur was de finish en we lagen toen nog steeds op een zekere vierde plaats. Een mooi resultaat, maar we weten, net zoals bij de vorige drie wedstrijden, dat er meer in had gezeten. Morgen op de Langweerder wielen, laten we dan zorgen goed te starten, dan moet de uitslag ook goed zijn.

(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan van der Werf