(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan vd Werf
Lemmer
Dit was weer zo’n wedstrijd waarin alles tegen zit. Om te beginnen het weer. Opnieuw wordt er behoorlijk veel wind beloofd en wat krijgen we? Rustig weer met zo nu en dan een harde vlaag. Ik sprak met Frans Huitema van het skûtsje van Bolsward. Die vertelde mij, dat ze op het kenterpunt hadden gelegen, wel of niet omslaan dus. Nou, het Lemster Skûtsje heeft nergens last van gehad.
De start was bijna een gok. Daar had de commissie ook last van, want door de steeds draaiende wind wisten zij ook niet meer waar een ton neer te leggen. Maar uiteindelijk klonk het schot en wij zaten op de plaats waar we wilden zijn. Maar de wind was al niet meer zoals wij wilden. Daardoor lagen de skûtsjes lager op de lijn plotseling voordeliger. Toch leek het nog niet erg slecht uit te pakken. Toen wij de hoogste ton naderden, ontstond er een mooi gat en wij wilden direct achter Grou om de ton heen.
Helaas was er toen een miscommunicatie, om maar eens een mooi woord te gebruiken. Wij begrepen elkaar gewoonweg niet. Ale zag een gat tussen Grou en de ton en stuurde plotseling hoger dan Grou. De indruk op het voordek was dat dat gat te klein was en wij riepen, dat Ale naar beneden moest sturen, maar een skûtsje is nu eenmaal geen klein bootje en daardoor raakten wij met de opsteker het helmhout van Grou. Erg jammer natuurlijk. Het duurde ook nog al even voor wij weer los waren, want wij lagen boven op het helmhout en konden niet makkelijk los komen.
Ik heb de naam Gerhard Pietersma al eens eerder negatief genoemd. Dat doe ik hier nog eens. Deze schipper presteerde het namelijk om vanaf een afstand van 100 m naar Douwe Visser van Grou te roepen, dat hij Lemmer er uit moest protesteren. Wat een mentaliteit. Het lijkt wel een voetballer, die om een kaart vraagt aan de scheidsrechter.
Maar de wedstrijd ging door en gelukkig voor Grou konden ze hun positie behoorlijk handhaven. Er was daar namelijk geen wind, dus terwijl wij elkaar aan het losmaken waren, lagen de andere skûtsjes gewoon stil naast en achter ons. Met gelukkig bedoel ik natuurlijk, dat Grou niets aan deze aanvaring kon doen en wij willen alleen zeilend winnen.
Bij de ton, bij de vaargeul, waar wij het kruisrak weer in moesten, hadden we een gelukje. Voor ons lagen Bolsward en Drachten. Deze lagen boord aan boord en Albert Visser van Drachten liet daarom ruimte vrij voor Bolsward, zodat deze de ton kon ronden. Maar Eldert Meeter van Bolsward vroeg aan Drachten om meer ruimte, omdat er onvoldoende was. Zij waren het oneens en uiteindelijk raakte Bolsward met de voorzijde de stuurboordzijde van Drachten. Beiden hingen de protestvlag. Later zou de jury oordelen dat Drachten fout was. Maar hierdoor ontstond er een mooi gat en wij konden direct hoog het kruisrak in, waarbij wij Drachten en Bolsward achter ons lieten.
Achter ons gebeurde ook van alles. Er waren schepen die kansloos lagen, zoals Lodewijk Meeter. Deze had al weer aansluiting met de vloot. Ook Woudsend en de Halve Maan naderden ons. Dit kwam door de vele windschiftingen. In een kruisrak kregen wij daar enorm veel nadeel van. Halverwege het kruisrak zag ik dat Woudsend op zeer grote achterstand achter ons langs voer, maar bij de ton aangekomen lagen wij al achter Woudsend en ook achter de Halve Maan. Het is namelijk zo, dat als de wind draait, een skûtsje mee kan draaien. Heb je voordeel, dan kun je meedraaien in de richting van de ton, maar lig je over de andere boeg, dan stuur je juist verder van de ton af. Wij lagen dus op de verkeerde boeg. Direct na deze hoogste ton, kon Ale het Lemster Skûtsje boord aan boord krijgen met het skûtsje van Woudsend. Jan Tjitte Brouwer stond voorop en deelde dit ook mede aan de schipper van Woudsend, Ype van der Meulen. Ik hoorde, dat hij het erkende en daarbij zei, dat het maar een heel klein stukje was. Op dat moment lagen we twee scheepslengten af van de ton. Volgens de wedstrijdregels heeft het binnenste schip dan recht op ruimte bij het ronden van de ton en dat waren wij. Toch riep men vanaf het skûtsje van Woudsend plotseling, dat we nu niet meer boord aan boord lagen en dat Ale achterlangs moest varen. Ale hoorde van Jan Tjitte dat dat niet meer kon, wij lagen er immers naast. Dus wij gingen naast elkaar om de ton. Hierna vertelde Ype ons dat wij protest van hem kregen.
Helaas staat in de wedstrijdregels ook, dat een binnenliggend schip maar moet bewijzen, dat ze boord aan boord lagen op die twee scheepslengten afstand. Er waren geen skûtsjes naast ons. Ieder skûtsje dat voor of achter ons lag, kon natuurlijk nooit zien dat wij naast elkaar lagen. Bij ons vanaf het dek was dat ook alleen goed waar te nemen van de boeg. Dus de jury kon maar één uitslag geven: Lemmer 14 punten. Triest dat de mannen van Woudsend voor zo’n situatie protest geven, maar er gebeuren meer trieste dingen, zoals ik hierboven ook al schreef.
Uiteindelijk kwamen wij, geloof ik, als 7e over de finish, maar ja, dat had achteraf geen meerwaarde.
Morgen de laatste wedstrijd. Ik hoop echt, dat het Lemster Skûtsje dan opnieuw zal laten zien dat het zeer goed mee kan doen met de top, want dat is dit jaar te weinig uit de verf gekomen. Ook in het klassement staan we gewoon slecht.
(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan vd Werf
|
uitslag
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
stand (na aftrek van slechtste resultaat)
|
